I am not sure if it is because of me using the DU30 and his minions as symbol of idolatries or it is because they are devotees of the Black Nazarene.
My friends -both are idolatries and does not refer to the proper worship of the Triune God and esp the Son of God who is already sitting as Man in the right hand of the Father in Heaven, who will again come as Judge.
One is an idol of wood ( Black Nazarene) the other an idol of flesh and idea( DU30 and Statism).
Roman Catholic priests and leaders should educate their members on this and discourage this folk religion debasing the Catholic faith found in their catechisms and the writings of the church fathers.
Since Vatican 2 -the Roman Catholic church – their scholars and their bishops are warning of the misguided devotions to this folk Catholic piety. It does not represent true biblical potrait of the Lord Jesus, nor does it cultivate Christian virtues and the fruit of the Spirit in their daily lives.
As millions joined in this parades – many are joining it without understanding the Christ of faith and of history. Our Lord Jesus in fact in the Gospel avoided such mindless rituals and chasing after miracles – without knowing who He truly is.
If you dont like what I post -unfriend me in FB-it will not affect my friendship with you.
If you disagree – disagree and state your position here in public so that others may react and understand your position .Don’t send me private message.
In the same way if I found out you are really an enabler of the fascist DU30, even after reasoning with you and after his 3 years of misleadership – I will unfriend and block you.
Don’t say that this method is not effective or it is unloving.
Define first what love is to you and ask why you are silent about these sins until now.Don’t disconnect Truth from Love. Or it is mere sentimentality.
The devil and his minions are not passive nor silent. And his human cohorts are mobilizing their misappropriated money to deceive Filipinos -here and abroad.
Narrated to and written by Russel Michael Cu Rodriguez
Panayam tungkol sa mga Karanasan noong Pananakop ng mga Hapon Panayam kay: Theresita V. Rodriguez
NOTE: I will make my translation into English later.
Ako ay lubos na nagpapasalamat na nagkaroon ako ng pagkakataong makapanayam ang aking lola tungkol sa mga karanasan niya noong panahong sinakop ang Pilipinas ng mga Hapon. Ang aking mga pangunahing katananungan sa kanya ay papaano ang pamumuhay noon, anu-ano ang mga kinakain nila, anu-ano ang mga nangyari sa mga iba pa niyang kamag-anak, at papaano nila nalagpasan ang mga kalupitan ng mga Hapon.
Isinilang ang aking lola noong 1937 kaya mga apat na taong gulang pa lamang siya nang dumating ang mga Hapon. Bago pa man mangyari ang pananakop, takot lang ang tanging nadama niya nang sinabihan siyang lulusob ang mga Hapon. Ayon sa kanyang kuwento, kapag narinig na raw ang sirena, paparating na raw ang mga eroplanong pandigma ng mga Hapon at maglalaglag na ng mga bomba. Magtatakbuhan na raw ang mga tao papunta sa kani-kanilang mga bahay. Siya at ang kanyang pamilya ay magtatago na raw sa ilalim ng bahay na tinatawag nilang “silong.” Karamihan ng mga bahay noon ay mayroon nito. Minsan daw ay may mga naghuhukay nang malalim sa lupa at pagkatapos ay gagawing “air raid shelter” na. Napakalakas ang mga bombahan at damang-dama niya ang pagyanig ng lupa dahil sa mga pagsabog. Hindi ligtas ang buong pamilya nila noon. Ang kapatid ng kanyang lolo ay namatay dahil natamaan ng shrapnel shell. Tiniis nila ang bombahan mula 1941 hanggang sa sumunod na taon.
Lubos na kahirapan ang natamasa nila noon. Ang isa sa mga pinakanatatandaan niya ay may mga lumubog na barko na nagdadala ng maraming bigas. Nang wala nang mahanap na kanin ang mga tao, marami ang sumisisid para kunin ang mga bigas sa ilalim ng look ng Maynila. Ang bigas na ito ay tinaguriang “Sisid Rice” sapagkat ito ay sinisid. Mabaho na raw ang mga ganito dahil medyo matagal nang nakalubog sa ilalim ng tubig. Napilitan siyang kainin ito kahit nangangamoy na kaya hindi niya raw ito malilimutan. Sa katunayan, nagkasakit pa siya ng beri-beri dahil sa pagkain nito. Kangkong ang madalas din nilang kainin noon. Kapag karne naman ang gusto nila, nagluluto rin sila ng aso. Isa naman sa mga iniinom nila ay ang salabat. Nagpuputol sila ng mga tubo para may pagkukunan ng asukal. Hinahalo ito sa tubig bago nila pinapakulo. Kapag natapos na ay nilalagyan nila ng luya at pwede na itong inumin. “Ang salabat ang pamalit namin sa kape sapagkat wala nang kape noong digmaan,” ang sabi ng aking lola. Naalala rin niya na nang malaman nilang halos wala nang makain sa Maynila, pumunta pa sila sa Polilan, Bulacan dahil maraming gulay dito. Gumamit lang sila ng kariton sa paglalakbay.
Labis ang kalupitan ng mga Hapon nang bumagsak ang Pilipinas sa mga kamay nila. Ang tiyo niya na si Alfredo Alcantara ay isang sundalong kasama sa Death March. Hindi na raw siya nakabalik dahil dito. Dahil kasapi siya sa USAFFE, nabalitaan niya na mabibigyan siya ng pensyong dolyar ngunit hindi ito natuloy. Buhay pa kasi ang kapatid ng kanyang tiyo kaya sa kanya ito napunta. Ang lolo ko naman ay kasali sa guerrilla noon. Nakikita ko nga ang peklat sa paa ng aking lolo dahil nataga siya ng bayoneta. Nanghihinayang ako na hindi ko na siya nakapanayam sapagkat pumanaw na siya noong 2009. Balikan ko naman ang mga iba pang kwento ng aking lola. Tumira rin sila noon sa Legarda. Ang bahay nila ay malapit sa ilog. Minsan daw ay nang dumungaw siya sa bintana para makita ang San Beda College na nasa kabila ng ilog ay napansin niyang may mga Hapon na maraming mga dalang sanggol. Nagulat siya nang makitang hinahagis papataas ang mga sanggol at kapag pababa na sa lupa ay tinutusok ang mga ito. Tuwang-tuwa pa raw ang mga Hapon kapag sumasabog ang mga dugo. Ginawa lang nilang laruan ang mga sanggol. Dinagdag pa niya sa akin na kahit sinong babae raw na magustuhan ng mga Hapon ay ginagahasa. Pabiro namang sinabi sa akin na mapalad pa rin siya sapagkat ang mga batang nasa edad niya noon ay hindi masyadong pinapansin ng mga Hapon. Nang tanungin ko siya kung ano ang masasabi niya sa mga ugali ng mga Hapon noon, sinabi lang niya na walang hiya ang mga iyon. “Napakabilis nating malimutan ang mga ginawa nilang pang-aabuso sa atin,” ang sabi niya. Halos puro kasamaan lang ang nangyari sa Pilipinas sa pamumuno nila.
Sa kabila ng mga paghihirap, masasabi naman niyang napakasimple rin ang buhay noon. Nabuhay ang kanyang pamilya sapagkat nagtitinda siya ng niyog na inihaw na patok na patok noong mga araw na iyon. Marami siyang mga kapatid at siya ang panganay kaya malaki ang naging responsibilidad niya noon sa pag-aalaga sa kanila. Nagkaroon din siya ng oportunidad na makapag-aral sa Sta. Catalina College na pinatatakbo ng mga madre. Mayroon kasing grade school ito at dito siya tinuruan ng mga Hapon ng mga simpleng aralin tungkol sa wika nila. Ang naaalala lang niya ay tinuruan sila ng mga simpleng pangungusap katulad ng “Koriwa o koringgodes” na ang ibig sabihin ay “Ito ay isang malaking mansanas.” Ang sumunod naman na itinuro ay ang pangungusap na “Koriwa chichay ringgodes” na ang ibig sabihin naman ay “Ito ay isang maliit na mansanas.”
Naging mayaman sa mga impormasyon ang pagtatalakay niya sa mga naging karanasan niya noon. Napakarami kong natutunan at naunawaan tungkol sa pamumuhay noong panahon ng Hapon sa pamamagitan lang ng pagtingin sa nakaraan ng aking lola. Kahit sabihin ko mang simple lang ang pag-uusap namin, napakahalaga pa rin ang naging talakayan sapagkat pangunahing sanggunian ito ng mga kaalaman tungkol sa kasaysayan ng ating bansa. Dahil naging detalyado ang panayam, nagawa kong mailarawan sa aking sarili kung papaano maranasan ang mga paghihirap kung nabuhay man ako sa panahong iyon. Lubos akong humahanga sa aking lola dahil natuklasan ko kung paano niya nalagpasan ang ganitong uri ng pamumuhay
1. They did not research his bloody past – the death squads as reported by CBCP and Human Rights Watch, even by BBC and the Guardian and Deustche Welle – dismissing reports as liberal media meddling or bias and yellow media lies.
2. They read Romans 13 without regard to its literary, historical and theological context.
They espoused that the Nero being pointed by Paul there is the madman –the one who killed his family and enemies and burned Rome. But that portion of Scripture refers to the time when Nero was still in the tutelage of Seneca and still under control. He is not yet the Beast of Revelation.
They also ignore that it is written after the presentation of the Gospel and its attendant lifestyle that should arises from it. It seeks peace within the civil area –so as to give no hindrance to its progress in the Empire and be not considered revolutionary –just what happened to the Zealots in AD 70 and Masada. It seeks the welfare and peace of society thus it supports the paying of taxes and the like since it is the local governments that maintain the peace in such volatile era and society. Submission is mandated but adulation nor is support of unjust laws and punishments within the purview of such command. The cross is eventually banned in Christian society. Theologically –it is naiveté not to consider the whole witness of Scriptures wrt state governments and relative obedience to any human authority, From Babel to Sodom and Gomorrah –to the oppressive kings of Israel and Judah and the Babylonian Empire. It is not total submission which is being commanded to – It can ve easily seen that submission is easily expressed in the payment of taxes and tariff in the subsequent verses.
3. The rise of Neo-Pentecostalism/ Charismatics and Word Faith movement –which discounted the place of the study of Scriptures and its applications –by listening to voices and visions and prophets and self-appointed apostles. Clearly if only they study Scriptures as good Bereans do –they will easily hear the voice of a wolf in their pastors and leaders.
4. Biblical illiteracy –many just listen to the message on Sundays and not read their bible on their own, If they ever read –they either use a devotional guide or read it haphazardly. There is famine of the Word amongst our churches and the pastors are the culprit. Majoring in them minors and preaching prosperity gospel throughout the year. No book-by-book exposition nor a catechetical instruction on primary and essential doctrines of the Christian Faith.
5. Many so-called Christians are under the domination of church pastors and leaders that penalizes critical thinking or the priesthood of all believers. G12 cult and the rise of INC, Quiboloy’s KOG and Word-Faith apostles and prophets. They just vote what their leaders commended.
6. Sometimes –insisting on the primacy Scriptures is taken as command to neglect history and systematic theology. No one knows the Protestant resistance to the Catholic monarchs or the Puritan and Scottish Covenanters nor the American Revolution –as oppose to that of the French Chinese and Russian anti-theistic revolutions.
7. The drug problem is really serious . They may have relatives or friends who were drug addicts or harmed by them. They see its parasitic effect on their community and thought that this war can be won by immoral methods.
8. Many christians are no longer idealist or at least chastened realist. They become pragmatic -whatever works -even by methods that are evil and will have ling-term degrading effects. The evil will be no longer outside of them-they just invited it within themselves. Selling their souls because they thought they can gain the whole world.
Walk by Grace thru Faith 